Peru: Vamos vamos naar Machu Picchu!
Door: Nadi Hoogkamer
Blijf op de hoogte en volg Roosmarijn de Boer en Nadi Hoogkamer
31 Maart 2016 | Peru, Cuzco
Cusco
Vanuit Copacabana drongen we met de nachtbus rond 19.00u de grens over naar Peru, het land dat aan de overzijde van het Titicacameer ligt. Onze eerstvolgende bestemming was het Resbalosa hostel in Inca-stad Cusco, waar we tot ons geluk om 7.00u al konden inchecken. In vergelijking tot La Paz ademt deze stad historie, gezelligheid en veiligheid. Na een brunch bij Jack's Café, waar we echt de beste veggieburgers óóit hebben gegeten, stond Cusco voor ons dikgedrukt op de kaart. Door de immense populariteit van de Inca trail, wilden we allereerst een passende trekking boeken. Tijdens onze oriëntatie bij verschillende organisaties - je struikelt over alle aanbiedingen - ontdekten we grote verschillen. De één biedt de Inca trail aan voor 580 dollar met overnachtingen in een tent, de ander biedt de trail aan voor 200 dollar en dan slaap je notabene in lodges. Normaliter nemen we het zekere voor het onzekere, maar ditmaal waren de verschillen in prijs zo groot dat we de gok wilden wagen; de 4-daagse Inca Jungle bij Anacondor Tours kwam voor 200 dollar als beste uit de test.
Voordat het zover was stond er nog een culturele dag in Cusco op de agenda. Tot onze verbazing en oplaaiend enthousiasme biedt de stad 'Free tours bij Foot' aan. Elke dag starten er 3 gratis citytours die worden begeleid door jeugdige jongemannen in gele hesjes. 'Whut, gratis?!' Zo Hollands als we zijn stonden we om 10.00u sharp bewapend met een camera, zonnebrand en flesje water - we voelden ons échte toeristen - aandachtig te luisteren naar onze gids Elvis. In 3u bracht hij ons langs San Francisco Church, Mercado Central San Pedro (hier werden we voor het eerst geconfronteerd met de gefrituurde cavia en dé vrouw die kikkers vermoord voor de soep aka killer-frog-woman), Plaza de Armas en de Inca Wall. Daarnaast bracht hij ons alles bij over Inca heerser Pachakucha en de architectuur van Cusco die is afgeleid van zowel de Romeinen, Spanjaarden als de Italianen. Als een spons absorbeerden we alle info. We genoten zo van alle historie, dat we daarna op eigen houtje het Inca museum hebben bezocht en om 15.30u bij de nieuwe tour van Elvis aansloten die ons naar de andere kant van de stad leidde, richting het viewpoint bij San Blas Church. Na de gratis Pisco Sour - waarom is deze tour in hemelsnaam nog gratis... - waren we volledig klaargestoomd om ons in de wereld van de Inca Jungle te begeven.
Inca Jungle
Eén schamel rugzakje per persoon, dat is alles wat we meenamen voor 4 dagen jungle trekking. Achterliggende oorzaak hiervan is dat we onze bagage gedurende de hele trail zelf moesten meeslepen. Desondanks leek het o zo kleine rugzakje per dag in gewicht toe te nemen. Op dag 1 mochten we allereerst onze kersvers aangeleerde mountainbikeskills tentoonspreiden bij de afdaling van een berg. Special effect hierbij was dat het met bakken uit de hemel kwam vallen en wij hierdoor letterlijk diepgaande rivieren moesten oversteken met als resultaat dat we tot onze onderbroek doorweekt waren. Het verschil met de daaropvolgende activiteit, het raften, was hierdoor nihil. Dat we bij elke Titanicwaardige situatie - 'man overboooord!' en 'I will never let you go Rose!' - de peddels als een high five tegen elkaar aantikten onder luidkeels geschreeuw van 'Hakuna Matata!!', versterkte het groepsgevoel voor de resterende jungledagen des te meer.
De doorweekte kranten werden uit onze wandelschoenen geschraapt en dag 2 stond voor de boeg; een serieuze hike van Santa Maria naar Santa Teresa, een tocht waarbij we om 7.00u begonnen met lopen en er om 18.00u nog steeds niets aan deze status was veranderd (op liters vochtverlies na). Een lichtpuntje was de beloofde hot spring einde dag. Het heikele punt was de kabelkar, waarvan op het laatste moment bleek dat die zich tussen ons en de hot spring bevond. Door de hike waren we zo afgemat dat ons verstand ver onder het nulpunt was gedaald, dus tjah.. Inladen en gaan met die banaan. Als een uitzinnige fata morgana die werkelijkheid werd plonsden we uiteindelijk in het warme water.
Dag 3 werd vooraf bestempeld als de relaxte dag. Afgezien van het zipplinen, waarbij we als een militaire operatie (Vamos! Vamos!) 3 zipplinen en een himalayabrug in de ochtend verorberden, was deze dag ook een stuk aangenamer. Tijdens de 3-urige wandeltocht langs de spoorlijn naar Aguas Calientes (een dorpje wat sterk op de Efteling lijkt en waar hotels als paddestoelen uit de grond worden gestampt voor het komen en gaan van wereldwonderbewonderaars) kwamen we voor het eerst oog in oog te staan met de gigantische berg van Machu Picchu, dé uitdaging voor dag 4. Bij het zien van de steile wand was de wanhoop van ieders gezicht af te lezen, maar deze bleven Roos en ik toch te baas toen de gids opbiechtte dat je ook de bus naar de top kon nemen. 'Ja doei, nu gaan we het afmaken ook!'
En met die instelling gingen Roos en ik om 4.00u 's ochtends de berg te lijf. Onze uitrusting was geüpgrade met een flitsend hoofdlampje, mueslirepen en vers water. Tot onze verbazing trotseerden we binnen 1 uur 2000 traptredens en haalden we onszelf als ware kampioenen binnen (we waren nr. 4 en 5 van onze groep, menig wandelaar was gezwicht voor de bus) bij het zien van de ingang van Machu Picchu. Als veredelde zonnekoninginnen betraden we ' The sacred valley of the Inca's'.
Adembenemend, dát is Machu Picchu. Wat een bizar bouwwerk wetende dat dit tot 1911 geheim is gebleven voor de Spanjaarden die vanaf 1500 Cusco binnendrongen en vooral niet-wetende hoe de Inca's dit honderden jaren geleden op zo'n bizarre plek hebben kunnen bouwen. De Temple of Sun, Group of the Three Doorways, Inca bridge, Guardhouse en de Sungate voedde onze hongerige interesse optimaal. Zo onoverwinnelijk als we onszelf einde dag voelden, besloten we ook nog eens de weg terug te voet af te leggen. Met elastieke knietjes, na ruim 4000 traptredens te hebben gezien, zaten we uitgeblust in de trein terug naar Cusco.
Na de Angkor Wat en de Borobudur kunnen we nu ook Machu Picchu van ons 'Wereldwonderen'-lijstje afstrepen, al is het ook al een wonder an sich dat we deze trail hebben doorstaan :)
Peru versus Bolivia:
- het eten is een stuk smaakvoller.
- een bezoek aan de stad Cusco voelt als een verademing in tegenstelling tot een bezoek aan de stad La Paz.
- een stuk warmer. In dat o zo kleine rugzakje hadden we veel te veel warme kleding meegenomen, niet wetende dat de Peruaanse jungle zo heet kon aanvoelen in vergelijking tot de Boliviaanse temperaturen..
- busreizen worden bemand door ware stewards die net zo in het gangpad gaan staan met levensreddende uitleg als in het vliegtuig.
Vanuit Copacabana drongen we met de nachtbus rond 19.00u de grens over naar Peru, het land dat aan de overzijde van het Titicacameer ligt. Onze eerstvolgende bestemming was het Resbalosa hostel in Inca-stad Cusco, waar we tot ons geluk om 7.00u al konden inchecken. In vergelijking tot La Paz ademt deze stad historie, gezelligheid en veiligheid. Na een brunch bij Jack's Café, waar we echt de beste veggieburgers óóit hebben gegeten, stond Cusco voor ons dikgedrukt op de kaart. Door de immense populariteit van de Inca trail, wilden we allereerst een passende trekking boeken. Tijdens onze oriëntatie bij verschillende organisaties - je struikelt over alle aanbiedingen - ontdekten we grote verschillen. De één biedt de Inca trail aan voor 580 dollar met overnachtingen in een tent, de ander biedt de trail aan voor 200 dollar en dan slaap je notabene in lodges. Normaliter nemen we het zekere voor het onzekere, maar ditmaal waren de verschillen in prijs zo groot dat we de gok wilden wagen; de 4-daagse Inca Jungle bij Anacondor Tours kwam voor 200 dollar als beste uit de test.
Voordat het zover was stond er nog een culturele dag in Cusco op de agenda. Tot onze verbazing en oplaaiend enthousiasme biedt de stad 'Free tours bij Foot' aan. Elke dag starten er 3 gratis citytours die worden begeleid door jeugdige jongemannen in gele hesjes. 'Whut, gratis?!' Zo Hollands als we zijn stonden we om 10.00u sharp bewapend met een camera, zonnebrand en flesje water - we voelden ons échte toeristen - aandachtig te luisteren naar onze gids Elvis. In 3u bracht hij ons langs San Francisco Church, Mercado Central San Pedro (hier werden we voor het eerst geconfronteerd met de gefrituurde cavia en dé vrouw die kikkers vermoord voor de soep aka killer-frog-woman), Plaza de Armas en de Inca Wall. Daarnaast bracht hij ons alles bij over Inca heerser Pachakucha en de architectuur van Cusco die is afgeleid van zowel de Romeinen, Spanjaarden als de Italianen. Als een spons absorbeerden we alle info. We genoten zo van alle historie, dat we daarna op eigen houtje het Inca museum hebben bezocht en om 15.30u bij de nieuwe tour van Elvis aansloten die ons naar de andere kant van de stad leidde, richting het viewpoint bij San Blas Church. Na de gratis Pisco Sour - waarom is deze tour in hemelsnaam nog gratis... - waren we volledig klaargestoomd om ons in de wereld van de Inca Jungle te begeven.
Inca Jungle
Eén schamel rugzakje per persoon, dat is alles wat we meenamen voor 4 dagen jungle trekking. Achterliggende oorzaak hiervan is dat we onze bagage gedurende de hele trail zelf moesten meeslepen. Desondanks leek het o zo kleine rugzakje per dag in gewicht toe te nemen. Op dag 1 mochten we allereerst onze kersvers aangeleerde mountainbikeskills tentoonspreiden bij de afdaling van een berg. Special effect hierbij was dat het met bakken uit de hemel kwam vallen en wij hierdoor letterlijk diepgaande rivieren moesten oversteken met als resultaat dat we tot onze onderbroek doorweekt waren. Het verschil met de daaropvolgende activiteit, het raften, was hierdoor nihil. Dat we bij elke Titanicwaardige situatie - 'man overboooord!' en 'I will never let you go Rose!' - de peddels als een high five tegen elkaar aantikten onder luidkeels geschreeuw van 'Hakuna Matata!!', versterkte het groepsgevoel voor de resterende jungledagen des te meer.
De doorweekte kranten werden uit onze wandelschoenen geschraapt en dag 2 stond voor de boeg; een serieuze hike van Santa Maria naar Santa Teresa, een tocht waarbij we om 7.00u begonnen met lopen en er om 18.00u nog steeds niets aan deze status was veranderd (op liters vochtverlies na). Een lichtpuntje was de beloofde hot spring einde dag. Het heikele punt was de kabelkar, waarvan op het laatste moment bleek dat die zich tussen ons en de hot spring bevond. Door de hike waren we zo afgemat dat ons verstand ver onder het nulpunt was gedaald, dus tjah.. Inladen en gaan met die banaan. Als een uitzinnige fata morgana die werkelijkheid werd plonsden we uiteindelijk in het warme water.
Dag 3 werd vooraf bestempeld als de relaxte dag. Afgezien van het zipplinen, waarbij we als een militaire operatie (Vamos! Vamos!) 3 zipplinen en een himalayabrug in de ochtend verorberden, was deze dag ook een stuk aangenamer. Tijdens de 3-urige wandeltocht langs de spoorlijn naar Aguas Calientes (een dorpje wat sterk op de Efteling lijkt en waar hotels als paddestoelen uit de grond worden gestampt voor het komen en gaan van wereldwonderbewonderaars) kwamen we voor het eerst oog in oog te staan met de gigantische berg van Machu Picchu, dé uitdaging voor dag 4. Bij het zien van de steile wand was de wanhoop van ieders gezicht af te lezen, maar deze bleven Roos en ik toch te baas toen de gids opbiechtte dat je ook de bus naar de top kon nemen. 'Ja doei, nu gaan we het afmaken ook!'
En met die instelling gingen Roos en ik om 4.00u 's ochtends de berg te lijf. Onze uitrusting was geüpgrade met een flitsend hoofdlampje, mueslirepen en vers water. Tot onze verbazing trotseerden we binnen 1 uur 2000 traptredens en haalden we onszelf als ware kampioenen binnen (we waren nr. 4 en 5 van onze groep, menig wandelaar was gezwicht voor de bus) bij het zien van de ingang van Machu Picchu. Als veredelde zonnekoninginnen betraden we ' The sacred valley of the Inca's'.
Adembenemend, dát is Machu Picchu. Wat een bizar bouwwerk wetende dat dit tot 1911 geheim is gebleven voor de Spanjaarden die vanaf 1500 Cusco binnendrongen en vooral niet-wetende hoe de Inca's dit honderden jaren geleden op zo'n bizarre plek hebben kunnen bouwen. De Temple of Sun, Group of the Three Doorways, Inca bridge, Guardhouse en de Sungate voedde onze hongerige interesse optimaal. Zo onoverwinnelijk als we onszelf einde dag voelden, besloten we ook nog eens de weg terug te voet af te leggen. Met elastieke knietjes, na ruim 4000 traptredens te hebben gezien, zaten we uitgeblust in de trein terug naar Cusco.
Na de Angkor Wat en de Borobudur kunnen we nu ook Machu Picchu van ons 'Wereldwonderen'-lijstje afstrepen, al is het ook al een wonder an sich dat we deze trail hebben doorstaan :)
Peru versus Bolivia:
- het eten is een stuk smaakvoller.
- een bezoek aan de stad Cusco voelt als een verademing in tegenstelling tot een bezoek aan de stad La Paz.
- een stuk warmer. In dat o zo kleine rugzakje hadden we veel te veel warme kleding meegenomen, niet wetende dat de Peruaanse jungle zo heet kon aanvoelen in vergelijking tot de Boliviaanse temperaturen..
- busreizen worden bemand door ware stewards die net zo in het gangpad gaan staan met levensreddende uitleg als in het vliegtuig.
-
05 April 2016 - 19:22
Debby:
Heel leuk om te lezen dames! geniet van de laatste 2/3 dagen!! Liefs Deb
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
