Shanghai&Beijing:In de Pearl Tower en over de Muur

Het land die door de rivier de Yangtze groot is geworden als handelspost, waar roggelen en smakken aan de orde van de dag is, waar ouders door middel van een leaflet aan een boom een geschikte partner voor hun zoon/dochter zoeken bij zogenaamde 'huwelijksmarkten', waar beduidend meer mannen dan vrouwen zijn door het van oudsher gehandhaafde één-kinds-regime, waar er 1 op de 3 geproduceerde sigaretten in de wereld wordt opgerookt, waar de Mac Donalds dé populaire plek is om je aanstaande ten huwelijk te vragen en waar status en aanzien de voor ons vanzelfsprekende vrijheden beperken: CHINA.

Shanghai
'Hold the handrail!' Na een 15u durende vlucht incl. een overstap in Hong Kong, arriveerden wij op maandag 3 april in wereldstad Shanghai. Bij het ontbreken van de woorden 'Mind your step' merkten wij al snel dat het hier ánders is. Dit werd bevestigd bij het aanzien van moeders die om de haverklap hun kind boven de prullenbak hesen, zodat zij door middel van een zelfgemaakt gat in de naad van hun broek hun behoefte konden doen. En wij maar geduldig wachten in de rij voor het toilet.. Nadat wij eigenhandig de metro hadden gepakt, daarbij werden verrast door kermisachtige taferelen in het metrostation, en wij te voet werden begeleid door een Engelssprekende vriendelijke Chinese jongeman, arriveerden wij bij ons hotel ... (gelegen te midden in de populaire wijk The Bund, ollee)! Zo vluchtig als wij zijn snelden wij ons naar het beroemde city viewpoint om wat toeristische kiekjes te schieten, alvorens in een 12u durende slaap te vallen. Het is hier immers 6u later, waardoor wij de nacht ervoor nagenoeg hadden doorgehaald.

'Zit er een embryo in?' 'Ruikt het naar pis?' Angstig zaten wij aan de ontbijttafel en ontleedden wij de voedingsmiddelen die voor ons waren uitgestald. In dit geval kwamen een kuipje yoghurt en een (bij nader inzien) hardgekookt eitje door onze selectie heen. Een bezoek aan het Shanghai museum vormde onze kick-off, waar wij al gapend info omtrent de geschiedenis van Shanghai, kalligrafie, munten, Jade, meubels en ander Chinees gespuis tot ons namen. Vervolgens baanden wij ons een weg naar The Old Town, waar wij tegen een muur van Chinezen aan liepen; het was Quingmin, een nationale feestdag waarbij de dood van de voorouders wordt gevierd, voor zover wij dat hebben begrepen. Kikkers op een stokje, bubbeltjesthee met gelatine balletjes en traditionele tea houses trokken aan onze ogen voorbij. Vervolgens kozen wij ervoor om de dag af te sluiten op de 263e verdieping van de beroemde Pearl Tower om een laatste blik te werpen op Shanghai. Daarentegen kozen twee Chinese jongemannen ervoor om op die hoogte een blik op óns te werpen. Door middel van voice berichten en een vertaalapp, vond er een slow motion - maar niet minder interessante - conversatie plaats, die ons uiteindelijk leidde tot een hilarisch gratis rollercoasterritje met VR-bril, een gezamenlijk vega diner en als afsluiter een gigantisch doch overheerlijk mango-ijs-sap-slagroom-toetje. Tevens bleef de 'Kiss my airs' uitspraak die op elke hoek van een Nike-winkel staat geschreven niet uit. 'So looooong Chinese boys!'

Beijing/Peking
'She who has not climbed the Great Wall, will not be a true hero', aldus Mao Zedong. Nou Mao, daar kunnen wij geen puntje meer aan zuigen! Na een 5u durende treinrit met de G-trein die een snelheid van max 350km bereikt en waarbij een continue vislucht onze neusgaten binnendrong (door een emmer levende kreeften die de stoel achter die van ons had gereserveerd), doemde de Chinese muur als stip aan onze horizon op. Een hike van 3u bracht ons over een gedeelte van de 21000km lange muur. Vele traptredens, gepuf, gekreun, gesteun en zweetdruppels later, bereikten wij kruipend - maar vol vreugde - de 7e post, oftewel ons eindstation. Een flinke high five met onze groepsgenoten, waarmee wij inmiddels een innige band hadden gecreëerd, volgde. We made it! Zo, het hoofddoel van onze reis is bereikt. Nu kunnen we weer terug naar Hollanda!

Mooi NIET! Dezelfde dag nog hebben wij eigenhandig een wandeltocht afgelegd door de beroemde Hutongs (steegjes) die ons langs de Drum & Bell tower bracht. De dag daarop stonden wij met open mond de Forbidden City en Summer Palace te bewonderen. Wat een grootse paleizen!

Al met al zeggen wij in sneltreinvaart: 'Check, vink, geschikt!' Inmiddels nog geen week verder, maar wel twee wereldsteden later. Dit gaat goehoed!

Wist je dat:
- wij de Chinezen tot nu toe als heel behulpzame, vriendelijke en bescheiden mensen ervaren?
- zij door hun bescheidenheid echt bar slecht in gebarentaal zijn? Wij hebben hier vrij weinig aan onze handen en voeten...
- iedereen sneakers draagt? Naar onzes inziens puur om de voeten te beschermen tegen rondvliegende roggels.
- witte panties, spicegirl schoenen en een witte plamuurlaag dé trend van het moment zijn?
- het metronetwerk idem dito het Londense metronetwerk is? Easy!
- China voor ons tot nu toe het duurste reisland is? We houden geen hand meer over!
- Chinezen echt non-stop foto's van álles maken? Twee vingertjes in die Luft!
- onze witte beentjes in onze korte broekjes grote ogen opwekken?
- wij het tot onze verbazing tot nu toe prima redden all by ourselves? :)