Zuid-Thailand: Tussen hemel en aarde

Na 2,5 week binnenland te hebben bewonderd, vertrokken wij vorige week dan eindelijk richting de stranden in Zuid-Thailand. Hoog tijd om dat kleurtje eens bij te werken, al is dit voor Roos ietwat overbodig. Zij is namelijk inmiddels al tot halve negerin getransformeerd. Vanuit Kanchanaburi pakten wij de trein via Ban Pong naar Sarut Thani waar wij om 6.00u 's ochtends arriveerden. Een nachtje (waarvan de uren op 1 hand te tellen zijn) in het Queen Hotel en vervolgens vertrokken we per bus en ferry naar Koh Samui. De zilte zeelucht, waar wij tot die tijd alleen nog maar van konden dromen, drong steeds verder onze neusgaten binnen.

Aangekomen op eiland Koh Samui waanden wij ons in een totaal andere wereld. Grote resorts zijn hier als paddestoelen uit de grond gegroeid en het is dan ook lastig om niet over alle vakantiegangers met hun grote rollende reiskoffers te struikelen. Ook wij ontkwamen niet aan het gapende gat in onze handen (die zeker op dit eiland niet kon genezen) en moesten noodgedwongen in een 'goedkope' loft overnachten voor de komende 3 nachten. Dit was eens een keer wat anders in vergelijking tot de met gaten doordrenkte boomhutjes waar we regelmatig in hebben geslapen! Deze ongekende luxe zetten zich 's avonds ook nog eens voort. We liepen namelijk tijdens onze breng-Koh-Samui-in-kaart-tocht toevallig langs het GRATIS openingsfeest van de superdeluxe KC Beachclub. Hier troffen wij vers gekapte en hooggehakte dames aan die als pareltjes witgehemde gespierde mannen met bootschoenen wilden verleiden. Laten we zeggen dat het 'Zien en gezien worden'-gehalte ver boven onze backpackersvibe uitstak. Na met open mond dit schouwspel bestudeerd te hebben, besloten wij met ons rugzakje op de rug de route op onze selfmade-kaart te vervolgen naar onze eigen loft. Voor een cola betaalde je daar namelijk de hoofdprijs. Wel hebben we iets van het GRATIS fruit gesnoept bij het buffet. We blijven tenslotte Nederlanders ;)

Voor de volgende dag hadden wij een boottrip naar National Marine Park geboekt. Als sardientjes verpakt op het zonnedek van de boot (tussen de Russen) werden wij als eerst naar een waan-zin-nig mooi eiland gebracht met fantastische viewpoints. Wij kenden dit soort panorama's enkel nog van tv en van foto's, maar deze paradijselijke stranden bestaan dus echt! Het was als een stukje hemel op onze aarde. Op dit eiland stond tevens een stukje hiking op het programma naar de top op 500m hoogte. Onthoud dat wij de enige (lees: Enige!) waren van alle sardientjes die professionele hikingschoenen bij ons hadden. We hiketen dan ook als een speer naar de top en lieten de achtergebleven 198 sardientjes op het strand verder rondstruinen. Het resultaat mag dan ook zeker gezien worden (zie foto)!

Daarna stond een kajaktocht op het programma voor de liefhebbers. Als volleerd kajakster wou ik deze reeds onbekende pret voor Roos niet aan haar neus voorbij laten gaan. Als drill-sergeant was ik klaar om mijn commando's 'Links! Rechts!' eruit te gooien, maar puntje bij paaltje was dit verre van nodig. Het leek alsof Roos was opgegroeid met een peddel in haar handen, dus al snel lieten we de mede-kajakkers ver achter in ons vaarwater. Wat een topteam zijn we ook!

We sloten deze waterpretdag af met een bezoekje aan de in de rotsen gelegen Blue Lagoon en wat snorkel-activiteiten. Wat was dit al gaaf! De zeekomkommers (dikke zwarte uit de kluiten gewassen slakken) vlogen om onze duikbril, maar dit was wel ons eerste bezoekje aan de onderwaterwereld evah! Super cool en zeker voor herhaling vatbaar :)

'Lang zal Roossie leven, lang zal Roossie leven, lang zal Roossie leven in de gloriaaaa!' Het was 1 april en daarom de hoogste tijd voor Roos om zich te herenigen met de leeftijd van 23 jaar: Gefeliciteeeerd! De voorgaande avond was ik er stiekem tussenuit geknepen om een kleine verrassing in petto voor de jarige te hebben. Deze heugelijke dag kan natuurlijk niet ongemerkt voorbij gaan! En daar stond ik dan, met een chocoladebrownie in mijn handen gekroond met 4 kleine verjaardagskaarsjes (met 23 kaarsjes erop bleef er geen brownie meer over) mijn ochtendstem ten gehore te brengen. In plaats van gillend weg te rennen, waardeerde jarige Roos dit enorm. You're welcome mate! Roos haar droom kwam in vervulling door haar verjaardag op het strand te vieren. Nouja strand.. Na de ontmoeting van Peasith II (voor meer info lees onze Cambodja-blog) die ons strandbedjes verhuurde, werden wij door hem uitgenodigd om gratis van het luxe zwembad aan het strand gebruik te maken. Deze vrijpostigheid, waarvan wij onze beide afvragen of ons dit ook allemaal was overkomen als we 2 mannen waren geweest, zetten zich tot in de avonduren voort. Peasith II had namelijk een romantische plek voor 2 gereserveerd op het strand waar we van Roos haar favo feestmaal konden gaan genieten: Pizza! Na nog een huwelijksaanzoek en wat smeekbedes verder (hij wilde graag dat we tot 21u zouden blijven, zodat hij ons mee kon nemen naar een cocktailbar) was Roos haar verjaardag compleet. Het was hoog tijd om te gaan, vlucht nu het nog kan! Met z'n 2en hebben we daarom nog geproost op haar 23e levensjaar met onze eerste alcoholische versnapering van onze hele tour. Voldaan en met een bonkend hoofd van 1 cocktail waggelden we terug naar onze vertrouwde Loft. Koh Pangan was nu aan de beurt!

De volgende dag bracht een ferry ons naar Koh Pangan. Het eiland dat bekend staat om het feestgedruis op Full Moon Parties en wat tevens ook vaak gepaard gaat met drogeer-acties in de daarvoor bestemde buckets. De Full Moon Party hadden we gemist, maar in de ferry ontdekten wij nog iets veel beters! Op de 2e avond van ons verblijf op het feesteiland vond namelijk de Half Moon Party plaats! Deze noteerden wij alvast in de agenda :)

Toen we aan de hand van onze kaart (wij doen niet meer aan voor de hand liggende taxi's) de voordeur van onze bungalow in Thai Dee Resort hadden gevonden, stuitten wij op nog meer feest! Dezelfde avond nog was er 'The biggest poolparty at Koh Pangan!' bij Coral Bungalows. Aangezien wij niet allergisch zijn voor een feestje trokken wij voor het eerst in weken onze party-outfits uit onze backpack. Eenmaal aangekomen belandden we in een vergelijkbaar Albufeira/Chersonissos/Lloret-zwembadfuif (iew, akelig), maar leuk was het wel en bovendien waren wij een keer niet de jongste. Hier waagden wij ons aan onze eerste bucket. Net op het moment dat we met ons emmertje in onze handen zaten en met een rietje tussen onze tanden.. 'Nadi?!' HO, denkdenk.. wie is dit.. Het was Farah! Oud-collega van toen wij 4 jaar geleden samen voor Malibu hadden gewerkt. Hoe hilarisch! Hoe is het toch mogelijk om zo ver van huis, bij een zo-niet-Thaise-poolparty, toch nog bekenden tegen te komen. En Farah was niet de enige. Een blik naar rechts en een verdacht bekende kleerkast kwam in een net zo bekende roze zwembroek aanlopen. Wow, kleine flashback van toen wij 2 jaar geleden op dezelfde manier bij een poolparty aanwezig waren in Albufeira. Dit was echter niet de voor ons bekende jongeman van toendertijd, maar wel een ware (ECHT een ware) look-a-like. Ze bestaan!

De 2e avond stond in het teken van Half Moon Party! Niet op het strand, maar juist middenin de jungle was een fluoriserend feestoord aangelegd. De Westerse invloeden waren hier trouwens niet weg te denken: Talloze eetkraampjes voor nachtelijke trek (hamburgers, loempia's, patat) zijn hierbij uitgestald, hippe DJ-muziek bouncede door de speakers en de prijzen waren wederom van Westerse waarde. Aangezien wij uiteraard overal gevaar in zien, nipten wij gedurende de hele avond aan 1 cola tijdens het maken van heftige dansbewegingen. Dit 'ongepaste' drinkgedrag viel ook op bij een groepje Britse jongelui die tevens werden vergezeld door Eindhovenaar Joey. 'Oh my god! I just can't believe that you're dancing for like 19 hours and you only drank one coke!' Ach, we zijn nu eenmaal een walking party by ourselves wuhaha! Dit fascineerde de mannen zodanig dat wij niet veilig meer waren voor hun artistieke kunsten. Al snel stonden Patrick Kluivert, Marc Overmars en Dennis Bergkamp met fluoriserende verf in onze armen gegrafeerd. Yes, we are 100% Dutch! Toen we de feestgangers niet snel daarna als bosjes zagen omvallen, was het voor ons de hoogste tijd om te gaan. Koh Tao lag namelijk de volgende dag in het verschiet!

En daar zat hij hoor, verscholen in een hoekje in de ferry met alle fluo-verf nog op zijn lichaam van voorgaande avond: Joey! Changover of niet (Chang is de benaming van het lokale bier), hij evenals de 4 Britse mannen hadden besloten om die dag ook naar Koh Tao te vertrekken. Hmm verdacht... Maar wel gezellig!

Niet ver daarvoor hadden we in de taxi richting de ferry de 2 Duitsers Danny (aka Daniel Richard) en Tim ontmoet. Zij zouden net als wij ook 7 april naar Bangkok reizen omdat zij op 9 april terug naar huis gaan. Het was zo klaar als een klontje: De komende 3 dagen zouden wij als 1 grote groep gezamenlijk doorbrengen. Zo gezegd, zo gedaan! De 1e avond op Koh Tao zaten wij al met z'n 5en van ons avondmaal te genieten. Na ons diner begaven wij ons richting strand waar iedereen lag te relaxen op matjes in het zand voor de met kaarslicht verlichtte strandtenten met in hun vizier een spektakel van vuurshows. Zo gezellig zag dit eruit! Elke avond zijn er tevens strandfeesten en zo dansten wij ook deze avond de hele dansvloer plat bij Cancun Bar tot 3.00u. Zo laat/vroeg hadden wij het nog nooit zien worden!

Aangezien dit eiland beroemd is om zijn duikmogelijkheden (prachtige koralen/vissen en nergens ter wereld kan je zo goedkoop je PADI halen) zaten wij enorm in dubio wat wij nu zouden doen. Ons verblijf was namelijk tekort om onze PADI te halen, maar je kan ook 1 dag duiken. Deze dag staat dan wel meer in het teken van het leren van duiktechnieken en is verhoudingsgewijs duur. Aangezien we uberhaupt nog weinig ervaring hadden met snorkelen, kozen wij uiteindelijk voor deze optie. En dit was geweldig! Je snorkelt in hetzelfde gebied als de duikers op Hat Nuang en naar ons idee hadden wij dan ook evenveel gezien als de duikers. Het was echt alsof je middenin een kleurrijk aquarium zwom met allerlei tropische vissen om je heen. Helaas kwam ik, in tegenstelling tot Roos, zo verbrand als een garnaal weer terug van de dagtrip. Nooit erover nagedacht dat zonnebrand wel eens van je rug af kan gaan in het water: Domdomdom!

Door deze onwetenheid zat ik noodgedwongen en verpakt in een T-shirt de volgende dag in de schaduw op het strand. Snorkelen bij Mango Beach op Koh Tao blijft op ons verlanglijstje staan, omdat dit gewoonweg niet te doen was. Wel hadden wij hierdoor alle tijd om ons uitbuikmomentje van voorgaande avond bij het All You Can Eat Pizza-restaurant voort te zetten met wederom hetzelfde clubje. 's Avonds hadden we alweer wat gaatjes vrij en besloten we een klein afscheidsdiner te houden met Joey, de 2 Germans Danny en Tim en 2 Duitse dames erbij (dus nee, we ontmoeten niet alleen meer testosteron). Tijdens het dessert werd er Step Up 4 gedraaid tot veel ongeloof en blijdschap van ons twee (Roos kwijlde weg bij hoofdrolspeler Ryan Guzman). Helaas, maar overigens ook met begrip, wilden de jongens graag nog ergens anders een biertje doen. Vooruit dan maar! En wat denk je? 10 minuten later zaten wij met z'n allen naar de wedstrijd Arsenal te kijken die op een beamer werd geprojecteerd. Hoe ze dit voor elkaar hebben weten te krijgen zonder ons medeweten blijft voor ons ook nog steeds een raadsel. Daarna hebben we nog een afscheidsdansje gedaan bij de Lotus Bar met eveneens de Britse guys erbij (we zijn overigens uitgenodigd door deze mannen om in Londen bij hun thuis van de 'posh' te komen genieten. Ze hebben alle 4 op een private school gezeten en wonen in het Beverly Hills van de Londenaren, aangezien hoofdrolspeler Colin Firth uit Bridget Jones Diaries hun buurman is). Die houden we in ons achterhoofd!

We zijn vandaag aangekomen op de plek waar het voor ons allemaal begon: Bangkok! Morgen vertrekt namelijk om 11.30u vanaf Bangkok Airport ons vliegtuig naar Indonesie. We hadden van tevoren niet voor mogelijk gehouden dat we zo snel onze draai zouden vinden in het voor ons bestempelde T-Highland (German joke). Eens zien of voor Indonesie hetzelfde geldt!