Oost-Java: Jalan-jalaaaan op de vulkaan!

Op 14 april (duuuude, dat is alweer lang geleden! Op Java waren onze hostels vaak niet voorzien van Wifi noch pc's, dus vandaar de betrekkelijk late update) kwamen we na een lange autorit aan bij het luxe Wisma Ary's waar we met korting konden verblijven thanks to onze Herman Brood. Na een goede nachtrust gingen we direct gewapend met een kaart in onze hand de stad verkennen. Als eerste stond de bird market op ons lijstje. Bij aankomst ontpopte onze nieuwsgierigheid zich al snel in bezorgde gevoelens. Niet alleen vogels, maar ook veel te jonge pups, kittens, kippen, hagedissen en uiltjes baadden rond in hun eigen ontlasting en in kooitjes die zij met veel te veel slachtoffers moesten delen. Ook een 40cm grote vleermuis en met kunst beschilderde krabbetjes konden niet aan dit gevangenschap ontkomen. Na dit aanzicht vervolgden wij onze weg snel verder langs de toeristische trekpleisters van Yogjakarta. Zo liepen wij langs het koninklijk paleis Kraton, Vredeburg (Nederlands fort) en Malioboro Street (beter bekend als Marlboro Street). Uiteraard wilden wij een traditioneel ritje met HET vervoersmiddel van deze grote stad ook niet aan ons voorbij laten gaan. Vandaar dat wij ons per becak (fiets met 2 zitjes voorop en waarbij de bestuurder op een heul hoog zadel zit) hebben laten vervoeren naar 1 van de Art Galleries waar Yogjakarta bekend om staat. Hier vertonen zowel studenten als Masters hun kunstwerken. Dit was zeker de moeite waard!

De volgende dag vervolgden wij onze sightseeings-route. Om 3u 's ochtends (welja, waarom slapen als er zoveel leuke dingen te bezoeken zijn?!) werden wij alweer opgehaald om datgene te bezoeken wat al zo lang op ons lijstje staat: De Borobudur! Lucky us dat wij daar al voordat de haan ging kraaien aankwamen, want na 9u arriveerden aan de lopende band busladingen vol toeristen waardoor de serene sfeer van de Buddhistische tempel snel achter de wolken verdween. Wel kwamen wij tot de ontdekking dat wij verwend waren door de pracht en praal van de Angkor Wat in Cambodja. De Borobudur hadden wij ons daardoor iets gigantischer voorgesteld dan dat het uiteindelijk was. Desalniettemin, heeft de Borobudur zijn etiket 'Wereldwonder' zeker verdiend. Daarna was tempel Prambanan aan de beurt. Hier werden wij tevens verwend met 2 jonge Indo-gidsen die ons maar al te graag een gratis rondleiding wilden geven i.v.m. hun internship tourism. Als wij hun uiteindelijk niet hadden gehad, hadden wij nog geen eens geweten dat wij de 3 tempels van Bramah, Siwah en Vishnu waren binnen gelopen. Tevens moesten wij een tempel beschermd met een helm betreden wegens instortingsgevaar (Ohja, een helm biedt inderdaad voldoende bescherming tegen een kubieke meter vallend rotsblok...). Tijdens de aardbevingen in Indonesie in 2006 en 2010 zijn namelijk grote delen van de tempels verwoest. Ook redelijk bizar is het feit dat 60% van de gevallen stenen toendertijds is gestolen door de bevolking voor het maken van huizen. Zonder onze free guides hadden wij dit allemaal niet geweten, so thanks guys!

Diezelfde avond pakten wij samen met de 2 Zweedse dames (met wie wij vanaf Bogor al samen reizen) de nachtbus richting Malang om het toch wel drukke en klamme Yogjakarta te ontvluchten. Tijdens deze nachtelijke rit stopte de chauff trouwens op de meest bizarre plekken en tijdstippen om pakketjes af te leveren bij mensen. Deze dubbele functie schijnt normaal te zijn, maar voor ons 'onwetende' toeristen was het weer een vreemde gewaarwording. Na deze wederom lange, hobbelige, oncomfortabele en slapeloze rit (waarvan beide Zweedse dames zelfs moesten overgeven) arriveerden wij om 6u 's ochtends bij ons hotel Helios in Malang. We hoefden enkel maar 3u in onze vieze bezweette kleding naar de Indonesische Idols te turen in de lobby, voordat wij om 9u onze kamer in mochten. Na het zien van ons bed waren onze geplande activiteiten die dag voor het eerst in 1 klap weggewuifd. Wonder boven wonder hebben wij deze dag vrijwel niets uitgevoerd, het mag in de krant! Het enige moment dat wij de deur uit gingen was om een avondmaal te scoren. En of wij die hadden gescoord! Zo gek als wij zijn doken wij het ultraluxe restaurant De Liv in om onszelf eens te verwennen, maar zo luxe als het eruit zag zo goedkoop was het! Heel vreemd. En na 30min kregen wij ook nog eens een lichtelijk prive-concert van een live bandje. Dat was tegelijkertijd genieten en smikkelen!

De volgende dag waren wij helemaal opgeladen om wederom als gids van onze eigen tour te functioneren. We hadden gehoopt om weer getrakteerd te worden op een free guide, aangezien Malang hierom bekend staat. Helaas had de student, die deze tours normaliter leidt, precies deze week zijn examens en was hij daardoor afwezig. Achja, dan doen wij zelf het ritje wel! In 4u tijd hadden wij te voet de hele stad op ons duimpje verkend. Van het Tugu monument, naar het White House-achtige gemeentehuis, Gereja Cathedral, Jami Mosque, Central Park van Malang, Chinese tempel, Pasar Bunga & Burung, bird and flower market en via Ijen Boulevard met zijn Holland Bakery weer terug. Tijdens onze tocht zijn we overigens meerdere keren aangesproken door groepjes studenten die ons wilden interviewen voor hun schoolopdracht Engels. Uiteraard wilden wij hun graag te woord staan. Dan konden zij ons mooi meer vertellen over de plekken die wij zojuist bezocht hadden wu-ha-ha!
Ook hebben wij vanaf toen alle becaks, taxi's, koetsjes en ander gespuis weggewuifd met de schreeuw 'Jalan-jalan!' (spreek uit als 'Djalan djalaan', betekenis: Wij lopen wel!). De standaard reactie hierop is 'Aah ok, jalan-jalan!' en ze laten je meteen met rust in tegenstelling tot hun reactie op elke denkbare Engelse kreet.

's Avonds werden wij getipt over spotgoedkope massages in Malang: 1u total body massage voor maar 25.000 Roepiah (=2euro). Aangezien wij in Thailand nog geen enkele (nee, dit is echt waar) massage hadden gehad en wij om 1u die nacht alweer zouden vertrekken voor onze volgende trip, moesten wij hier wel gebruik van maken! Door de stro-men-de regen renden wij als echte Nederlandse meisjes, gehuld in poncho's en schreeuwend 'Jalan-jalan!' naar de massagesalon. Eenmaal aangekomen werden wij als verzopen katjes getransporteerd naar aparte hokjes. 'Take of shirt and jeans' was het enige wat tegen ons gezegd werd. Het meest opmerkelijke van dit hele verhaal was dat de vrouwelijke masseurs echt alles op de tast deden... Ze waren namelijk blind! En daar lig je dan in je ondergoed, op een bedje, als decadente Europese jongedames te wachten totdat een oudere, blinde, best wel zielig uitziende vrouw je 1u lang gaat masseren voor bespottelijk weinig geld. Een heel bijzondere ervaring was dit en we raakten er de rest van de avond dan ook niet over uitgepraat. We vielen moeilijk in slaap...

Ook omdat we om 1u 's nachts alweer werden opgehaald voor onze volgende tour! Samen met 4 Fransen hadden wij een 2-daagse trip geboekt naar Bromo vulkaan en Ijen Plateau (Hoe meer mensen, des goedkoper de trip). 3u later hadden wij onze eerste stop bij het viewpoint om met tientallen andere toeristen van de zonsopgang te genieten met uitzicht op meerdere vulkanen. Dit was weer prachtig! Daarna bracht de jeep ons naar de Bromo vulkaan. Sommige tourists kozen ervoor om te paard de vulkaan te beklimmen, maar als ervaren hikers ging onze voorkeur uit naar onze voetjes (jalan-jalan!). Na ... treden te hebben overwonnen keken wij zo de krater in van de beroemde Bromo! Natuurlijk hadden andere toeristen niet alleen oog voor de krater, maar ook voor ons! Na wat kiekjes (we moeten hier echt geld voor gaan vragen) renden wij de vulkaan weer af om ons in de jeep te verstoppen. Samen met de 4 Fransen bracht deze ons eerst bij het strand in Pasir Putih waar we heerlijk konden relaxen na de wederom sportieve ochtend. Aan het einde van de middag werden wij afgezet bij Catimor Homestay, een onderkomen gelegen middenin de bergen vlakbij het Ijen Plateau die wij de volgende morgen zouden gaan afstrepen. Na een duik in de nabijgelegen hot spring doken wij snel ons bed in.

Om 4u 's ochtends ging de wekker weeeeer! Alhoewel, inmiddels hebben we geen wekker meer nodig, want we zijn zo aan dit ritme gewend dat we al met hikingschoenen aan klaar staan voordat de James-Brown-wake-up-call uberhaupt begint. We waren ook best nerveus voor deze klim.. Volgens de Lonely Planet was de tocht naar Ijen Plateau namelijk geschikt voor hikers die het extremere werk wilden opzoeken. Oef, kleine flashback van onze klim in Chiang Mai met de professionele hikers! Ach, vooruit met de geit. Bovendien zou dit onze laatste hikingtocht van onze reis zijn, dus ademhappend de top bereiken zou een mooie afsluiter zijn!

Niets bleek minder waar. Toen we dachten dat het ergste nog moest komen en dat de hikingtocht nog moest beginnen, bleek dat we al bijna de eindstreep hadden bereikt. De Fransen hadden we allang achter ons gelaten en van de 1,5u ingecalculeerde hikingtijd bleek dat wij iets minder dan 1u nodig hadden om de top op 2614m hoogte te bereiken. TJAKKAAA! Geef ons die gouden medialle maar lalalalaaa! Overigens wel respect voor de zwaveldragers die ons tijdens onze tocht passeerden. Zij gaan 2x per dag de vulkaan op en af met 70kilo aan zwavel aan hun nek voor gemiddelde verdiensten van 2euro per dag. Ook is hun levensverwachting kort wegens het zware fysieke werk en de hoeveelheid zwavel die zij continu inademenen. Ook wordt je in info-boekjes geadviseerd om de zwaveldragers vooral NIET de vulkaan in te volgen. Een paar jaar geleden is een Fransman namelijk in het azuurblauwe water van de krater gevallen en overleden. En wat deden onze Fransen toen zij 30min later de top bereikten? Precies... De krater in!! Domdomdom. Wij vervolgden daarom alvast onze weg naar beneden..

Toen de Fransen toch in levende lijve het busje aan de voet van de vulkaan weer hadden bereikt, werden wij een paar uur later op de ferry bij Ketapang Harbour gezet richting Bali. Hier zijn wij nu inmiddels alweer 1,5 week en onze nieuwe ervaringen worden er zeker niet minder om! Volgende week is het alweer tijd voor onze laatste blog en deze is geheel gewijd aan dit fan-tas-tisch mooie eiland.