Midden-Thailand: Als twee visjes in het water!

Zoef! Na 1,5 dag tot rust te zijn gekomen in Pai (gemiddeld gezien verblijven we 2 nachten op 1 plek) pakten we de minivan evenals het 175-tellend bochtenbergweggetje terug naar Chiang Mai. Op goed geluk wilden wij daar een treinticket kopen voor dezelfde dag naar Ayutthaya. Bij het loket bleek echter dat alleen de duurste tickets (welja, dat was te verwachten) over waren: 1e klas, prive coupe, 2 bedden, prive service, airco en dat allemaal voor 'slechts' 1830 Bath = 46 euro p.p. En dan te bedenken dat we voor hetzelfde tripje op de heenreis maar 9 euro p.p. hebben betaald, oef. Achja, de trein zou wel binnen 1u vertrekken en de gaten in onze handen werden toch al steeds groter. Bovendien zouden wij anders 1 dag vertraging oplopen en dat zagen wij met oog op ons strakke schema niet zitten. Wij riepen daarom in koor: Deal!

Na 2u te hebben genoten van onze luxe prive coupe (Guus Meeuwis brulde wederom door ons mini-boxje en we wilden bijna onze pyjama's aantrekken) kwam de trein tot stilstand voor een verdacht lange tijd. Passagiers uit andere klassen stapten met al hun hebben en houden uit... Rumoer buiten... Er werd op onze deur gebonsd. 'Excuse me, you have to get out!' Stilte... Wisselende blikken met 'ooh noooo'-verdwaalde ogen.. Oke, er was een trein ontspoord op onze route, waardoor ie-der-een (no matter in welke klasse zij zaten) in touringbussen werd gepropt met bestemming Ayutthaya/Bangkok. Zowaar wel de luxe touringbus die ons al meerdere malen was beloofd bij geboekte trips en waar wij elke keer op hadden gehoopt, maar niet de touringbus waar wij juist NU zo naar verlangden, Maargoed, wegens afwezigheid van andere opties hopten wij met pyjama's en al onder de arm de touringbus binnen.

Nadat we net als scholieren de achterbank van de bus hadden veroverd drongen mannelijke stemklanken onze oren binnen. De 2 Haagsche accenten kwamen naast ons zitten (Dag slaapplek!). 'Nederlandeeuurs!' tetterden ze naar ons. En zo was de toon gezet voor de super gezellige en slapeloze (we didn't care any more) busrit. De twee mannen Ron en Ferry, beiden rond de 50 jaar, vermaakten ons met hun reisverhalen. Ze waren op familiebezoek in Thailand en vlogen vanuit Bangkok hun roots in Indonesie tegemoet naar nog meer familie. Hier staan ze tevens bekend als de Bali-bastards (Benidorm-bastards maar dan anders..). Gek genoeg bespeurden ze wel direct mijn Indonesische achtergrond, in tegenstelling tot vele anderen die denken dat Roos juist over buitenlandse genen beschikt. Na wat wijze lessen van de 'oude' maar wijze bastards (bijv. de spreuk: 'Je kan jezelf alleen vermenigvuldigen als je deelt'. Met oog hierop trakteerden zij ons op ijskoffie en echte Franse croissants tijdens de busrit), bleek Ron een Christoffel in levende lijve te zijn! Ron heette namelijk 'Christoffel' van zijn achternaam en hij was ook bekend met de symboliek van zijn naam (Heilige Christoffel is afkomstig uit Lourdes en symboliseert geluk tijdens reizen). Laat ik nu net een kleine Christoffel om mijn nek hebben hangen die ik voor mijn reis van mijn vriend heb gehad! Dus bij deze: Het reizigersgeluk moet ons toch een keer tegemoet komen!

En dat geluk kwam snel! Om 4.00u 's nachts werden wij gedropt op Ayutthaya station. En wat doe je dan als je gestrand bent in Niemandsland? Juist, als 2 zwervers lagen wij knock-out op een houten bankje te wachten totdat om 9.00u het loket open zou gaan. Dit in de hoop om iets van onze verloren 92 euro aan dure treintickets terug te krijgen. Om 7.00u werden wij echter al uit onze lijden verlost en ontvingen we biljetten van een totale waarde van 72 euro in onze handen. Dus toch een goedkope treinreis, lucky us!

Een uur laten zaten wij alweer aan ons verdiende ontbijtje in Tony's Place. Omdat we deze dag uiteraard niet verloren wilde laten gaan, huurden wij direct voor deze dag 2 fietsen (we blijven Nederlanders!). Ayutthaya staat namelijk bekend om zijn grote hoeveelheid tempels. Elke familie bezat vroeger zijn eigen tempel, omdat deze toendertijd fungeerden als scholen. Dit bezit is door de jaren heen altijd blijven bestaan en zijn daarom tot op de dag van vandaag nog altijd te bezichtigen. Vandaar dat onze fietsen ons langs talloze tempels brachten, maar ook langs olifanten en zijn we zelfs op snelwegen beland (we fietsen ook zo hard, haha!). Naast de tempels op het vasteland, is het ook heel populair om de tempels aan de oever te bezichtigen vanuit een long-tail boot. Aangezien zo'n boottrip ons voor de helft van de prijs werd aangeboden, zeiden wij hier natuurlijk geen 'nee' tegen en zo hadden we de stad vliegensvlug ontdekt. Na deze wederom sportieve dag, zagen wij een uit de kluiten gewassen aquarium aan voor een mini-zwembad in Tony's Place. Gehuld in onze bikini's namen we stiekem een duik in deze waterpoel. Wij voelden ons als twee frisse visjes in het water!

De dag erna was Kanchanaburi aan de beurt waar wij ons zeer op verheugde! Deze stad staat bekend om de Birma-spoorlijn die over de rivier Kwai is gebouwd onder Japans regime tijdens WOII. Vele Britten, Amerikanen, Fransen, Aziaten en Nederlanders zijn hierbij om het leven gekomen door honger, uitdroging, ziektes en allerlei andere ondenkbare ellende. Voor ons bezoek aan deze belangrijke bezienswaardigheden bezochten wij als eerst het Death Railway Museum om ons in te lezen in deze ingrijpende geschiedenis.

Voor de 2e dag in Kanchanaburi hadden wij al een trip geboekt die ons langs de Birma-spoorlijn, river Kwai en de Wooden Bridge bracht. Maar voordat dit zover was, stond eerst een stukje hiking naar de Erawan Waterfalls op het programma! Deze watervallen zijn gelegen in een National Park en telt 7plateaus. Als inmiddels ervaren hikers waren wij de eerste pro's die de top bereikten op 1,5km hoogte. Super helder water gemengd met een heerlijke temperatuur was onze beloning (zie foto)! Tevens was je wel levend aas wat op het menu stond van de vissen die in de waterval zwommen. Een stap in het water en die gigantische beesten begonnen overal aan je te knagen, ieeeh! Uiteraard gilden wij zo hard dat plateau 7 er na enkele minuten verlaten bij lag op 2 Nederlandse meisjes na. Even schrikken was het dus wel, maar al snel herenigden wij ons met de vissen en voelden wij ons wederom als twee vissen in het water!

Na deze frisse duik en de ontmoeting met onze soortgenoten, vertrokken wij met de minivan richting de Birma-spoorlijn aan de river Kwai. Deze spoorlijn is tevens nog steeds in gebruik voor normaal transport en zo werden wij, na het bezoek aan de Wooden Bridge, dan ook weer terug getransporteerd naar ons verblijf bij Sam's Riverraft Guesthouse.

Na 2,5 week cityhoppend en cultuursnuivend te hebben doorgebracht, snakken wij naar de zilte zeelucht en onze gebronsde teint in wording. Vanaf Kanchanaburi gaan wij onze laatste Thaise week genieten van de 3 eilanden Koh Samui, Koh Pangan en Koh Tao.

Vive le soleil!