West-Java: Aapjes kijken
Door: Nadi Hoogkamer
Blijf op de hoogte en volg Roosmarijn de Boer en Nadi Hoogkamer
21 April 2013 | Indonesië, Bogor
Het vliegtuig van Air Asia bracht ons 9 april om 14.30u op onze volgende bestemming: Jakarta! In deze grote stad weerklonk ons startschot voor de 2e helft van onze backpackreis door Zuid-Oost Azie.
Als ware celebs (maar wel met een stoffige flightbag in onze handen waar we onze backpacks in verborgen hadden) liepen we langs de douane op het vliegveld van Soekarno-Hatta. We werden overweldigd door alle glimlachende blikken die ons vrijwel direct werden toegeworpen en alle handjes (welk ledemaat niet..) die ons allemaal werden toegestoken om deze 2 vreemde eendjes te helpen. Het viel ons direct op dat er bij deze gebaren geen verscholen verkooptechnieken verborgen lagen. Niks 'Special price for you my friend!' of 'Same, same, but different'. Nee, in tegenstelling tot het Thaise volk waren dit gebaren gevormd uit pure vriendelijkheid. Onze alarm-alerts en gecreeerde achterdochtigheid konden wij dus in het vluchtruim achterlaten. Hallo Indonesia!
'Hallooooo! Halloooo! Hallooo!' Er gaat bijna geen scooter, brommer, motor, auto, taxi, becak of voetganger voorbij die dit bij het zien van onze 'vreemde' afkomst niet naar ons roept. Als ze ook nog eens horen dat we Nederlands zijn, dan komt 'Hoe gaat het?' ook nog in hun vocabulaire voor. De mensen zijn maar wat blij om aan de hele wereld te laten zien dat ze wat woorden met ons kunnen wisselen. Dat neemt overigens niet weg dat ze het liefst ook nog met ons op de foto willen. Camera's, mobieltjes en inmiddels woonkamers hangen nu waarschijnlijk vol met deze beroemde Nederlandse aapjes!
Vanuit ons hotel City Icon Residence aan de Mangga Besar waagden wij ons rond 19u in de door camera's verlichtte straten om onze maag te verzadigen. Na een ererondje te hebben gelopen in een ontzettend grote winkelmall (waar overigens hele etages vol staan met te koop aangeboden mobieltjes.. Zullen ze allemaal van de vrachtwagen zijn gevallen?) haastte een jongeman zich naar buiten om deze vel over been Europese dames in de eethut van een vriend te transporteren. Bij het horen van hun aanbod aan vegetarian food gingen onze oortjes klapperen en onze maagjes rammelen. Vooruit dan maar!
Eenmaal over de drempel stapten wij meer een kroeg binnen dan een vega-gelabelde eetschuur. Aan de grote tafel zat een groepje mannen rondom een biertank breeduit naar ons te glimlachen. Ondanks de geur van de bekende kruidnagelsigaretten, voelden wij ons toch zeer welkom en namen we plaats in een beschut hoekje. Toch waren we natuurlijk niet veilig voor de mannenpraat en al snel werden we bestookt met vragen en zo vuurden wij die ook terug af. Al snel werd duidelijk dat de mannen rondom de tafel 1 grote familie vormde, bestaande uit broers, ooms, vaders en neven, waaronder ook de eigenaar van deze eettokio. Al snel was er gezellige praat aan de gang en werden we over vanalles getipt om te gaan doen in Jakarta en de rest van Indonesie. Ook werden we gevraagd om met ze mee te gaan karaoken diezelfde avond. HO! Karaoke? Dat klinkt als muziek in de oren! Een achtergebleven alarmbel rinkelde wel nog in ons achterhoofd. What to do als ze toch niet het beste met je voor hebben? Hmm, daarom zijn wij daarna op eigen houtje naar de karaokeclub Paragon gegaan in plaats van bij hun in de auto te stappen. We nemen het zekere voor het onzekere :)
Wauw! Een stap in Paragon op de 6e etage van een Las Vegas-look a like hotel en onze ogen werden blootgesteld aan een luxe die voor ons in NL als ontoereikbaar wordt beschouwd. Kroonluchters, super service gericht personeel, spiegels, strak-in-pak-of-jurkjes-mensen en wij in onze afgezakte harembroek.. Het plaatje klopte helemaal! De familie had suite 28 gehuurd en pas na controle van onze uitnodiging mochten wij onze pas vervolgen in Paragon. Toen de deur van de suite ook nog eens voor ons werd open gehouden, werden we al snel hartelijk gegroet door de reeds karaokende familie. Dit was hi-la-risch! Moet je ons eens zien, 1 avond in Jakarta en we staan alweer in een superdeluxe suite (welke tevens 1500eu p/n kost) te karaoken met een Indonesische familie. Het verse fruit werd ook rijkelijk geserveerd, dus wij konden ons geluk niet op! Onze verontwaardigde blikken van dit bizarre tafereel beantwoordden ze met dat het normaal is om zo een 'avondje uit' te hebben met elkaar. Je huurt een suite, een mega grote beamer met 2 microfoons liggen voor je klaar net zoals er 2 obers tot je beschikking staan en zingen maar! Heel wat Europese klassiekers zijn er door de suite gedreund. Het was een topavond!
Geen tempo dulu voor ons! Om 11u de volgende morgen pakten wij eigenhandig de Wanita-trein (speciale vrouwentrein) naar de stad van de regen: Bogor. Binnen 1u stonden we al op het regenachtige perron wat voor ons verrassend snel is aangezien we 20u-durende Thaise treinritten gewend waren. Voordat ik nog geen 5 seconden het bordje 'Tourist Center' in mijn vizier had, werden we aangesproken. 'Nederlands?' 'Jaaa!' riepen wij uit volle borst en zonder dat we het toen al wisten hadden wij onze gids ontmoet die ons 3 dagen door de bergen vanaf Bogor zou leiden.
Maar eerst maakten wij die middag een uitstapje naar de Botanic Gardens waar Bogor om bekend staat. Na de weelderige jungle van Chiang Mai viel de verwachte pracht en praal van de bloemen wat tegen.. Er was namelijk geen bloem in geen velden of wegen te bekennen, enkel groene planten. Afstrepen die handel, check check dubbelcheck!
Op naar het interessantere gedeelte van onze ervaringen in West-Java: De 3-daagse tour die de volgende morgen dus al van start ging! Om 9u stapten wij samen met 2 Zweedse dames, onze 2 gidsen en onze driver in de minivan. Grappen van onze gids Herman (Brood) werden meteen afgevuurd: Wat is het verschil tussen een professor en een aap?! Hmm antwoord: De professor is kaal op zijn hoofd van het krabben en de aap is kaal op zijn kont! HAAAA!
Onze eerste stop was bij de Wooden Puppet-meneer. Hier kregen we te zien hoe een Indonesische familie al eeuwen uit hout gesneden poppen maakt. Dit wordt van ouders naar kind overgebracht en zo is het een echt familie bedrijf. Van een blok hout naar een volledig afgewerkte pop zijn ze 7 dagen bezig en zelf mochten wij ook nog proberen om hun precisie schilderwerk te evenaren. Daarna werden we naar onze te coole en voor ons luxueuze bamboohut gebracht om alvast van een heerlijke lunch te genieten. Grappen als 'Have you ever seen The Rolling Stones?' 'Uhm no..?' (Herman pakt handjevol stenen en gooit ze rollend over de grond) 'Open your eyes!' waren uiteraard niet weg te denken. De dag sloten we af naar een wederom glibberige tocht naar een waterval, maar het waterspektakel was wel weer prachtig! Terug gekomen in onze bamboohut vielen zelfs onze gidsen in slaap van mijn vermoeiende gitaarspel en daarom was het voor ons ook de hoogste tijd om onder de wol te kruipen.
Dag 2 stond in het teken van plantages! Herman liet ons ongeveer alle specerijen zien vanuit hun natuurlijke vorm zoals wij die vroeger moesten leren voor ons tentamen over de VOC-periode. Zo lag nootmuskaat in grote getalen te drogen bij een local, koffiebonen hingen aan de bomen evenals kruidnagels, kaneel was verborgen in basten van bomen, lemon grass groeide in elke denkbare berm, cacao hield zich verscholen in vruchten en als echte theegenieters weten we nu wat voor enorme handarbeid eraan voorafgaat voordat wij ons Pickwick-theezakje in ons kokende water kunnen gooien. Onze kennis is na deze ochtend dus flink uitgebreid! Ook zagen we hier onze eerste aapjes in het wild! In plaats van de nog steeds voortdurende verzoekjes of wij op de foto willen, waren wij nu aan de beurt om aan de in het wild groeiende aapjes te vragen of wij van hun een kiekje mochten nemen. Is een keer wat anders!
Tijdens de lange autorit naar ons guesthouse werd de zon ingeruild voor regen in de bergen. Tijdens deze rit reden we ook langs een dorpje die bekend staat om zijn kalksteenfabrieken. Zwart rokende donkergrijze fabrieken met vuurspuwende kachels.. Het leek net alsof we Mordor binnen reden. De orks renden ons nog net niet tegemoet, maar vergelijkbaar was het wel! Dit was best een opmerkelijk schouwspel nadat we tot nu toe alleen maar zonnige panorama's hebben mogen bewonderen.
Aangekomen in ons guesthouse stond ons nog een verrassing te wachten. Onze badkamer was voorzien van een heuze natuurlijke hotspring! Oftewel, bikini aan en gaan! 'AAAH!' Nog geen 10sec met je poezelige voetjes in de hotspring of het leek alsof je 2 rode sokjes aan had. Zelfs vuurvaste Roos had hier even moeite mee, maar ze dompelde zich uiteindelijk wel eerder onder als dat ik dat deed met mijn recordtijd van 45min. Ach, daarna vielen we wel heerlijk rozig in slaap.
Rrrrrring! De wekker rinkelde al om 3.15u zodat we de zonsopgang bij vulkaan Papandayan konden aanschouwen. Hikingschoenen aan, evenals onze warme vesten en lange broeken en gaan! In de auto bleek overigens dat de 2 Zweedse dames het niet eens gepresteerd hadden om een duik in de hotspring te nemen. Dat was uiteindelijk ook niet gek, want onze gids kwam met de fijne mededeling dat de hotspring 80C was. Hete hotspring of niet, onze spieren waren zo soepel geworden dat wij binnen no time de vulkaan opsprintten (lees: We waren doodvermoeid en buiten adem van de klim wegens gebrek aan ontbijt). Maar onze inspanningen werden al snel beloond met een (letterlijk) adembenemende zonsopkomst. Daarna trakteerde onze gids ons nog op een rondje krater. Dit was bizar om mee te maken. Je voelde de warmte van de vulkaan met je blote handen als je de grond aanraakte, de zwavel stroomde uit alle gaten en het was een kunst om al het borrelende water te ontwijken. Onze eerste ontmoeting met een vulkaan was een feit: Aangenaam!
Na deze nieuwe ervaring was onze driver zo vriendelijk om ons i.p.v. naar het treinstation ons helemaal naar Yogjakarta te brengen. Een 9u-durende rit die eindigde bij Wisma Ary's waar we met korting konden verblijven thanks to onze Herman Brood. Daarna ging onze driver weer doodleuk de 17u-durende rit naar Bogor tegemoet. Respect voor deze man die overigens gedurende de hele rit niets heeft gedronken, gegeten of naar het toilet is gegaan... In ieder geval niet dat wij hebben gezien. Weirdo!
Nu is de tijd daar om de op 2-na grootste stad van Java te ontdekken: Hallo Yogjakarta!!
Als ware celebs (maar wel met een stoffige flightbag in onze handen waar we onze backpacks in verborgen hadden) liepen we langs de douane op het vliegveld van Soekarno-Hatta. We werden overweldigd door alle glimlachende blikken die ons vrijwel direct werden toegeworpen en alle handjes (welk ledemaat niet..) die ons allemaal werden toegestoken om deze 2 vreemde eendjes te helpen. Het viel ons direct op dat er bij deze gebaren geen verscholen verkooptechnieken verborgen lagen. Niks 'Special price for you my friend!' of 'Same, same, but different'. Nee, in tegenstelling tot het Thaise volk waren dit gebaren gevormd uit pure vriendelijkheid. Onze alarm-alerts en gecreeerde achterdochtigheid konden wij dus in het vluchtruim achterlaten. Hallo Indonesia!
'Hallooooo! Halloooo! Hallooo!' Er gaat bijna geen scooter, brommer, motor, auto, taxi, becak of voetganger voorbij die dit bij het zien van onze 'vreemde' afkomst niet naar ons roept. Als ze ook nog eens horen dat we Nederlands zijn, dan komt 'Hoe gaat het?' ook nog in hun vocabulaire voor. De mensen zijn maar wat blij om aan de hele wereld te laten zien dat ze wat woorden met ons kunnen wisselen. Dat neemt overigens niet weg dat ze het liefst ook nog met ons op de foto willen. Camera's, mobieltjes en inmiddels woonkamers hangen nu waarschijnlijk vol met deze beroemde Nederlandse aapjes!
Vanuit ons hotel City Icon Residence aan de Mangga Besar waagden wij ons rond 19u in de door camera's verlichtte straten om onze maag te verzadigen. Na een ererondje te hebben gelopen in een ontzettend grote winkelmall (waar overigens hele etages vol staan met te koop aangeboden mobieltjes.. Zullen ze allemaal van de vrachtwagen zijn gevallen?) haastte een jongeman zich naar buiten om deze vel over been Europese dames in de eethut van een vriend te transporteren. Bij het horen van hun aanbod aan vegetarian food gingen onze oortjes klapperen en onze maagjes rammelen. Vooruit dan maar!
Eenmaal over de drempel stapten wij meer een kroeg binnen dan een vega-gelabelde eetschuur. Aan de grote tafel zat een groepje mannen rondom een biertank breeduit naar ons te glimlachen. Ondanks de geur van de bekende kruidnagelsigaretten, voelden wij ons toch zeer welkom en namen we plaats in een beschut hoekje. Toch waren we natuurlijk niet veilig voor de mannenpraat en al snel werden we bestookt met vragen en zo vuurden wij die ook terug af. Al snel werd duidelijk dat de mannen rondom de tafel 1 grote familie vormde, bestaande uit broers, ooms, vaders en neven, waaronder ook de eigenaar van deze eettokio. Al snel was er gezellige praat aan de gang en werden we over vanalles getipt om te gaan doen in Jakarta en de rest van Indonesie. Ook werden we gevraagd om met ze mee te gaan karaoken diezelfde avond. HO! Karaoke? Dat klinkt als muziek in de oren! Een achtergebleven alarmbel rinkelde wel nog in ons achterhoofd. What to do als ze toch niet het beste met je voor hebben? Hmm, daarom zijn wij daarna op eigen houtje naar de karaokeclub Paragon gegaan in plaats van bij hun in de auto te stappen. We nemen het zekere voor het onzekere :)
Wauw! Een stap in Paragon op de 6e etage van een Las Vegas-look a like hotel en onze ogen werden blootgesteld aan een luxe die voor ons in NL als ontoereikbaar wordt beschouwd. Kroonluchters, super service gericht personeel, spiegels, strak-in-pak-of-jurkjes-mensen en wij in onze afgezakte harembroek.. Het plaatje klopte helemaal! De familie had suite 28 gehuurd en pas na controle van onze uitnodiging mochten wij onze pas vervolgen in Paragon. Toen de deur van de suite ook nog eens voor ons werd open gehouden, werden we al snel hartelijk gegroet door de reeds karaokende familie. Dit was hi-la-risch! Moet je ons eens zien, 1 avond in Jakarta en we staan alweer in een superdeluxe suite (welke tevens 1500eu p/n kost) te karaoken met een Indonesische familie. Het verse fruit werd ook rijkelijk geserveerd, dus wij konden ons geluk niet op! Onze verontwaardigde blikken van dit bizarre tafereel beantwoordden ze met dat het normaal is om zo een 'avondje uit' te hebben met elkaar. Je huurt een suite, een mega grote beamer met 2 microfoons liggen voor je klaar net zoals er 2 obers tot je beschikking staan en zingen maar! Heel wat Europese klassiekers zijn er door de suite gedreund. Het was een topavond!
Geen tempo dulu voor ons! Om 11u de volgende morgen pakten wij eigenhandig de Wanita-trein (speciale vrouwentrein) naar de stad van de regen: Bogor. Binnen 1u stonden we al op het regenachtige perron wat voor ons verrassend snel is aangezien we 20u-durende Thaise treinritten gewend waren. Voordat ik nog geen 5 seconden het bordje 'Tourist Center' in mijn vizier had, werden we aangesproken. 'Nederlands?' 'Jaaa!' riepen wij uit volle borst en zonder dat we het toen al wisten hadden wij onze gids ontmoet die ons 3 dagen door de bergen vanaf Bogor zou leiden.
Maar eerst maakten wij die middag een uitstapje naar de Botanic Gardens waar Bogor om bekend staat. Na de weelderige jungle van Chiang Mai viel de verwachte pracht en praal van de bloemen wat tegen.. Er was namelijk geen bloem in geen velden of wegen te bekennen, enkel groene planten. Afstrepen die handel, check check dubbelcheck!
Op naar het interessantere gedeelte van onze ervaringen in West-Java: De 3-daagse tour die de volgende morgen dus al van start ging! Om 9u stapten wij samen met 2 Zweedse dames, onze 2 gidsen en onze driver in de minivan. Grappen van onze gids Herman (Brood) werden meteen afgevuurd: Wat is het verschil tussen een professor en een aap?! Hmm antwoord: De professor is kaal op zijn hoofd van het krabben en de aap is kaal op zijn kont! HAAAA!
Onze eerste stop was bij de Wooden Puppet-meneer. Hier kregen we te zien hoe een Indonesische familie al eeuwen uit hout gesneden poppen maakt. Dit wordt van ouders naar kind overgebracht en zo is het een echt familie bedrijf. Van een blok hout naar een volledig afgewerkte pop zijn ze 7 dagen bezig en zelf mochten wij ook nog proberen om hun precisie schilderwerk te evenaren. Daarna werden we naar onze te coole en voor ons luxueuze bamboohut gebracht om alvast van een heerlijke lunch te genieten. Grappen als 'Have you ever seen The Rolling Stones?' 'Uhm no..?' (Herman pakt handjevol stenen en gooit ze rollend over de grond) 'Open your eyes!' waren uiteraard niet weg te denken. De dag sloten we af naar een wederom glibberige tocht naar een waterval, maar het waterspektakel was wel weer prachtig! Terug gekomen in onze bamboohut vielen zelfs onze gidsen in slaap van mijn vermoeiende gitaarspel en daarom was het voor ons ook de hoogste tijd om onder de wol te kruipen.
Dag 2 stond in het teken van plantages! Herman liet ons ongeveer alle specerijen zien vanuit hun natuurlijke vorm zoals wij die vroeger moesten leren voor ons tentamen over de VOC-periode. Zo lag nootmuskaat in grote getalen te drogen bij een local, koffiebonen hingen aan de bomen evenals kruidnagels, kaneel was verborgen in basten van bomen, lemon grass groeide in elke denkbare berm, cacao hield zich verscholen in vruchten en als echte theegenieters weten we nu wat voor enorme handarbeid eraan voorafgaat voordat wij ons Pickwick-theezakje in ons kokende water kunnen gooien. Onze kennis is na deze ochtend dus flink uitgebreid! Ook zagen we hier onze eerste aapjes in het wild! In plaats van de nog steeds voortdurende verzoekjes of wij op de foto willen, waren wij nu aan de beurt om aan de in het wild groeiende aapjes te vragen of wij van hun een kiekje mochten nemen. Is een keer wat anders!
Tijdens de lange autorit naar ons guesthouse werd de zon ingeruild voor regen in de bergen. Tijdens deze rit reden we ook langs een dorpje die bekend staat om zijn kalksteenfabrieken. Zwart rokende donkergrijze fabrieken met vuurspuwende kachels.. Het leek net alsof we Mordor binnen reden. De orks renden ons nog net niet tegemoet, maar vergelijkbaar was het wel! Dit was best een opmerkelijk schouwspel nadat we tot nu toe alleen maar zonnige panorama's hebben mogen bewonderen.
Aangekomen in ons guesthouse stond ons nog een verrassing te wachten. Onze badkamer was voorzien van een heuze natuurlijke hotspring! Oftewel, bikini aan en gaan! 'AAAH!' Nog geen 10sec met je poezelige voetjes in de hotspring of het leek alsof je 2 rode sokjes aan had. Zelfs vuurvaste Roos had hier even moeite mee, maar ze dompelde zich uiteindelijk wel eerder onder als dat ik dat deed met mijn recordtijd van 45min. Ach, daarna vielen we wel heerlijk rozig in slaap.
Rrrrrring! De wekker rinkelde al om 3.15u zodat we de zonsopgang bij vulkaan Papandayan konden aanschouwen. Hikingschoenen aan, evenals onze warme vesten en lange broeken en gaan! In de auto bleek overigens dat de 2 Zweedse dames het niet eens gepresteerd hadden om een duik in de hotspring te nemen. Dat was uiteindelijk ook niet gek, want onze gids kwam met de fijne mededeling dat de hotspring 80C was. Hete hotspring of niet, onze spieren waren zo soepel geworden dat wij binnen no time de vulkaan opsprintten (lees: We waren doodvermoeid en buiten adem van de klim wegens gebrek aan ontbijt). Maar onze inspanningen werden al snel beloond met een (letterlijk) adembenemende zonsopkomst. Daarna trakteerde onze gids ons nog op een rondje krater. Dit was bizar om mee te maken. Je voelde de warmte van de vulkaan met je blote handen als je de grond aanraakte, de zwavel stroomde uit alle gaten en het was een kunst om al het borrelende water te ontwijken. Onze eerste ontmoeting met een vulkaan was een feit: Aangenaam!
Na deze nieuwe ervaring was onze driver zo vriendelijk om ons i.p.v. naar het treinstation ons helemaal naar Yogjakarta te brengen. Een 9u-durende rit die eindigde bij Wisma Ary's waar we met korting konden verblijven thanks to onze Herman Brood. Daarna ging onze driver weer doodleuk de 17u-durende rit naar Bogor tegemoet. Respect voor deze man die overigens gedurende de hele rit niets heeft gedronken, gegeten of naar het toilet is gegaan... In ieder geval niet dat wij hebben gezien. Weirdo!
Nu is de tijd daar om de op 2-na grootste stad van Java te ontdekken: Hallo Yogjakarta!!
-
21 April 2013 - 11:43
Doris En Edward Van Der Pool:
wij vinden het heerlijk om deze verhalen van onze kleindochter Nadi en haar vriendin Roos
te lezen.
Wij waren niet zo moedig om zoveel te beleven toen Opa terug ging naar zijn wortelen. -
21 April 2013 - 12:51
Anneloes:
Taaat!
nice he indonesië!?? jij heb weer heel andere dingen gedaan dan ik! echt heel leuk om te lezen!
die apen trouwens op je foto die je gezien heb, daar had ik dr dus een keertje een van aan mn been hangen omdat hij me slipper wilde stelen! dussss uitkijken voor die engerds ;)
jullie gaat Yogja geweldig vinden! :)
xx -
21 April 2013 - 13:01
Corry-Anne:
Wat een belevenissen weer.Ik heb het in een adem uitgelezen.liefs xx. -
21 April 2013 - 16:46
Romy:
Lieve dappere vrouwen, wat een avonturen weer, wat een belevenissen, en nu het staartje nog en dan zijn jullie weer thuis...over de driver aan het eind van je mail...ja dat is voor niet ingewijden bijzonder om te ervaren, een "vrijwillige "... innerlijke kracht..uit armoede geboren. Wens jullie nog meer moois op het laatste traject, Namasté
-
21 April 2013 - 18:27
Denise F:
Wat gaaf om al jullie belevenissen te lezen! Geniet nog van de laatste weken.
Gr. Denies -
21 April 2013 - 19:47
Mammie:
Lieve doorzetters, daar was ie weer de super leuke blog van jullie belevenissen. Keek er al naar uit.
Zijn jullie nog naar de Borobudur geweest aangezien jullie nu op Bali in Lovina zijn? Heb het maar goed daar. Met Sebas was het erg gezellig toen hij hier was. 1 konifeer is afgezaagd, dus je kan hier ook beter zonnen. (bij de vuurplaats). Liefs mammie xx -
21 April 2013 - 21:56
Meriam:
Oh zit je nu in Lovina? Een van mijn favoriete plekken ter wereld!!! Enjoooooooy!
-
22 April 2013 - 09:02
Debby De Jong:
Hee Nadi en vriendinnetje Roos,
Wat een spannende avonturen maken jullie weer mee! Leuk om jullie verhaal weer te lezen! Veel plezier nog! Geniet er nog even van, voor je het weet is het voorbij!
Tot de 10e!! Veel liefs
Deb -
22 April 2013 - 09:12
Mammie:
Inderdaad een mooi huisje om in te verblijven daar in Ubud. Maar jullie zullen er weer niet zo lang zijn.
Hopen dat er daar dan wel te raften is. Liefs, mammie xx. -
23 April 2013 - 12:29
Milou:
Lieve Taat en Roos,
Het klinkt allemaal weer even fantastisch! Echt ongekend wat jullie straks allemaal gezien hebben, wat een waslijst een plekken en avonturen! Zijn jullie niet ontzettend moe iedere keer van al dat gereis?? In ieder geval nog 2 weken te gaan, dan weer terug naar Nederland.. En hopelijk nemen jullie wat warmte mee! Ik ben de afgelopen week begonnen met het schilderen van de babykamer. Komend weekend komen de meubeltjes als het goed is. Taat, heb er zin in om t je te laten zien allemaal!
Geniet er nog even van meiden!! Liefs van ons 3en. :) -
24 April 2013 - 17:37
Tijmen:
Gave foto's zeg!
Jullie beleven een hoop.
Veel plezier nog! -
25 April 2013 - 08:35
Vioon:
Meiden, wat een prachtig verhaal weer!
Ik vind het geweldig om te lezen wat jullie allemaal doen, zien en meemaken:) Taat je schrijft fantastisch! volgens mij heb je je beroep gemist;) Leuk de foto's ook! maakt me wel STIKjaloerssss haha hier hebben we het gelukkig iets warmer maar het komt maar langzaam op gang pff kan niet wachten om me korte broek en slippers aan te trekken! Dinsdag is het koninginne (o nee konings) dag en hopelijk wordt het dan een beetje lekker weer! 10 mei ben ik er natuurlijk bij en ik kijk er naar uit je weer te zien en je verhalen te horen! Geniet meiden en tot snel!!
Liefs xxx Vioon -
27 April 2013 - 23:00
Leny:
Hallo alle 2, weer genoten van jullie verhalen en foto`s! Rijstvelden-theeplantages-de specerijen-
ik ruik ze bijna..... en zo`n 80 graden bad kunnen we hier ook wel gebruiken,het is zo koud nog steeds hier! Vanavond met Jan boven de bollenvelden gevlogen,het was super helder dus prachtig zicht! Djoeke groeit als kool en hoeft niet meer in de bench. Hij mag ook los in het duin en het oosterduinse meer, dat vind hij geweldig, maar houd ons gelukkig goed in de gaten!
Jullie nog veel plezier gewenst de volgende 2 weken.......Groetjes Leny -
01 Mei 2013 - 20:19
Mammie:
Mocht je de sms niet kunnen lezen. Hier dan ook nog een keer. Pap en Doris zijn ook op die
Gili eilanden geweest, dat wist ik niet. Mooie sterrenhemels zeker. Ze zijn hier geweest en hebben
Koninginnedag beleeft hier in Nederland en de geverfde babykamer en meubeltjes (uit elkaar nog) bewonderd. (Nu reeds in elkaar). Heb nog maar een fijne tijd deze laatste week. Liefs xx mammie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
