Cambodja: Niets is wat het lijkt...

En we dachten dat we de reis naar Cambodja zo goed geregeld hadden met een busreis voor 650 Bath (16 euro) en een visum voor 1200 Bath (30 euro). We werden zoals afgesproken om 7.30u opgehaald bij ons hotel op Khao San Road, maar wat daarna volgde...

'Pfff, waar wachten we in hemelsnaam op?!' We waren inmiddels 1u verder en nog geen stap dichterbij Cambodja. Ah eindelijk, daar kwamen de laatste twee passagiers aangedrenteld. Inmiddels zaten we al met 9 reizigers bepakt en bezakt in de te kleine minivan die ons d.m.v. een 12-durende rit naar Siem Reap zou brengen. Van de vierkante meter ruimte die we hadden per persoon, ging nog eens een halve meter af nadat ook de andere 2 reizigers zich hadden geinstalleerd. Het is dat wij zo lenig zijn, anders waren wij net als andere reizigers in de open lucht met windkracht 15 in de achterbak verdaagd (zie foto). Het voelde alsof we in een Polenbusje verkeerden zoals alleen de Bollenstrekers onder ons dat kennen. Stomtoevallig bevonden zich onder de 11 passagiers ook 5 Poolse vluchtelingen. Kortom, onze dag kon al niet meer stuk.

'You have to get out! Pack your belongings!' Met een ruk kwam de minivan tot stilstand voor de grens Poi Pet, Thailand-Cambodja. Hier werd ons verteld dat we lopend de grens over moesten. Verkreukeld, omdat we 5u opgevouwen hadden gezeten, strompelden we 1 voor 1 de minivan uit. Verhit en vermoeid lieten we ons als vee meevoeren langs de douane. Dat Cambodja toen al sporen van corruptie vertoonde, bleek in de rij wachtend op onze stempel. Stop 200 Bath tussen je paspoort en je werd als VIP getransporteerd langs de lange rij en je ontving direct je stempel. Uiteraard deden wij niet mee met deze ongein. We zijn tenslotte backpackers en moeten op onze centen letten :)

Afijn, 2u later (i.p.v. de beweerde 1u) werden wij met een free shuttle bus naar een plek gebracht waar de touringbus dan eindelijk zou staan. Maar natuurlijk niet! Eenmaal aangekomen werd ons dwingend geadviseerd om de taxi te nemen naar Siem Reap met zelfs 'extra' korting, omdat de touringbus pas over 2u weg zou gaan. Echter, dit kunstje zou wel weer 300 Bath extra p.p. kosten! Inmiddels kwam er rook uit mijn oren, werd mijn hoofd steeds puntiger en puilden mijn ogen uit van ongeloof. Ik was als een vrouwelijke Jack Spijkerman die met wat spijkers en een hamer dat vervelende ventje de grond in wou timmeren. Puntje bij paaltje hebben we wederom gebruik gemaakt van ons motto 'Iedereen reist met iedereen'. We hebben namelijk handig gebruik gemaakt van een hulpeloze Chinees-die-geen-Engels-begreep-maar-ook-naar-SiemReap-moest en zo deelden wij met z'n 3en de taxi voor 200 Bath p.p. Nadat we tijdens onze taxi-rit ook nog geconfronteerd werden met een dode man (hopelijk was dit niet wat het leek) midden op de weg, werden we in Siem Reap overgeleverd aan onze toekomstige vriend (dat wisten wij t.z.t. nog niet) aka tuktuk-chauff Peasith die ons naar Garden Village Guesthouse bracht.

Na wat enkele uren geslapen te hebben (lees: een welgetelde 3u slaap wegens enge geluiden in onze kamer. Hierdoor moest ik noodgedwongen en halfdoof, door Roos haar aaneensluitende gegil, als held op blote voeten naar het lichtknopje sluipen om vervolgens tot de ontdekking te komen dat dit gekraak werd veroorzaakt door een plastic zak die wapperde door de ventilator, niets is ook wat het lijkt..) stond onze persoonlijke tuktuk-chauff Peasith om 5.00u weer klaar om ons naar de Angkor Wat te brengen. Hier hebben wij genoten van de zonsopgang en heeeeel veel tempels bewonderd. Voor de lunch bracht Peasith ons naar een heerlijk tentje waar we gesmikkeld hebben van een pannekoek banaan/ananas. Subtiel vroeg mister flirt of we al getrouwd waren. Onze wedervraag beantwoordde hij met 'No money, no honey!'. Bij het horen van Roos haar status spande hij daarom direct zijn boog en richtte hij al zijn cupidopijlen op haar, gevolgd met een huwelijksaanzoek! Wij barstten in lachen uit :D 'With a Dutch honey, he will have the money!' dwarrelde in ons achterhoofd.

Nadat we ons 8u lang als tourist hebben gedragen in een 37 graden heet tempelcomplex, gutste het zweet van onze lichamen af. In 1 oogopslag begreep Peasith onze smekende ogen gemengd met onze pruillipjes: Zwembad!! Binnen no time wandelden wij, gehuld in een luchtige bikini en handdoek, een superdeluxe resort binnen. Mister P. had geregeld dat wij de rest van de middag in ons prive zwembad mochten spelen. Heerlijk (zie foto)! Om 16.30u zou hij ons weer ophalen om ons terug naar ons Guesthouse te brengen. Zo gezegd, zo gedaan :)

Na een bijna emotioneel afscheid van onze 'grote' Cambodjaanse vriend, besloten wij om de volgende dag door te reizen naar Chiang Mai, Noord-Thailand. Om een lang verhaal kort te houden wil ik enkel mededelen dat onze geboekte busrit wederom niet was wat het leek. I.p.v. de 17u durende busrit in een luxe touringcar, werd dit 3u in de minivan tot de grens, 6u wachten op de bus die ons naar Chiang Mai zou brengen, maar ons uiteindelijk afzette in Bangkok om 3u 's nachts. Wij waren allang blij dat we terug waren bij ons vertrouwde Khao San Road. Direct een hostel geboekt en heerlijk geslapen. De volgende dag hebben we heel relaxed eigenhandig de trein gepakt naar Chiang Mai met het geld dat wij van de buschauff terug hebben geeist. De komende dagen vertoeven wij in de jungle, tussen de olifanten en op een bamboe-vlot!!

Wel is in de afgelopen 3 dagen ons 1 ding duidelijk geworden: Cambodja is corrupt! Ze troggelen geld af, tourist information centers liegen je voor en ze houden zich niet aan de afspraak. Voor ons is Cambodja niet wat het lijkt, maar wellicht is dit een vertekend beeld door ons korte, maar krachtige en enerverende bezoek. We hadden de Angkor Wat en Peasith in ieder geval niet willen missen :)